Lage Weide (1913-1947)

in vogelvlucht

Bij de start van de competitie in 1913 werd het nieuwe terrein aan de Cartesiusweg in gebruik genomen.
Bij de intrede van de eerste klasse was de club genoodzaakt van tenue te veranderen; er werd gekozen voor het ‘roodwit geblokte yersey en witte broek’. U.V.V.  speelde tot en met het seizoen 1928-1929 in de 1e klasse.
De periode op de Lage Weide was zeer succesvol. . 
Het hoogtepunt was ongetwijfeld het  afdelingskampioenschap in 1917. En vervolgens de strijd om het landskampioenschap. UVV werd tweede achter Go Ahead en vóór Willem II. In deze periode werden drie spelers gekozen in het Nederlands XI-tal: Jan Vos en Wout en Daaf Buitenweg. Dat waren nog eens tijden!
UVV was in die tijd meer dan een voetbalvereniging. Atletiek en Cricket waren belangrijke zomersporten. Harry Broos speelde in het 1e voetbalelftal en als atleet werd hij 4 maal Nederlands kampioen op de 100 m (record 10,7 sec).

 Verhuizing

“Aangezien het terrein aan de Willem Barentzstraat niet voldeed aan de eisen, welke een eerste klasse club stelde en het niet mogelijk was dit zodanig in orde te laten maken, dat het steeds groeiende U.V.V. met zijn vele elftallen voldoende speelgelegenheid, was de eerste zorg van het Bestuur, na het behalen van het eersteklasserschap, een goed terrein te vinden. Daarin is het Bestuur zeer goed geslaagd. De geldmiddelen kwamen er gemakkelijk en het getuigt voor de kracht der vereniging, dit zonder enig bezwaar een lening van f 6000,- uitsluitend onder leden en donateurs in obligaties van f 25,- werd geplaatst. Eersten de krachtproef van de spelers en daarna een dito van de gehele vereniging. Ontegenzeggelijk is er in de zomer van 1913 door het Bestuur hard gewerkt en met succes. Bij de aanvang van ons eerste 1e-klasse-jaar was alles keurig in orde, waarvoor speciaal de toenmalige voorzitter, de heer Koot en de heren D. Das en H.C. van Kuijk als leden van de terreincommissie een woord van hulde toekomt, hoewel buiten hen nog vele anderen zich op verschillende wijzen verdienstelijk maakten.”

Openingswedstrijd
Verslag in het Utrechts Nieuwsblad van 20-10-1913.
UVV-HVV 1-2 / 19 oktober 1913.
Na 2 jaren ontstoken te zijn geweest, had Utrecht gisteren weer zijn eerste klasse wedstrijd terug. UVV zou haar nieuwe veld openen met een wedstrijd tegen “de grote Haagsche”. De gehele week was Utrecht er vol van. Zou UVV na haar slechte begin tegen HFC zich herstellen of zou een nieuwe dikke nederlaag tegen de sterke Hagenaar het resultaat zijn?
Een grote menigte had zich dan ook opgemaakt om de strijd gade te slaan. Reeds te half een, toen het terrein werd opengesteld, begon het publiek te lopen. Iedereen was vol lof over het keurige terrein en e prachtige tribune, die zelfs vanuit de hoogste banken een prachtig uitzicht gaf op het terrein.
De orde op en rondom het veld was in goede handen. De politie had uitgebreide maatregelen genomen, ook op de smalle Lageweidsedijk, zodat het verkeer met taxi’s en rijtuigen zonder enige belemmering plaats had.
Verschillende officiële genodigden woonden de wedstrijd bij, welke zich over het getoonde spel algemeen zee tevreden toonden. O.a. merkten wij op de hoofdcommissaris van politie, de heer Beek, afgevaardigden van de Nederlandse en Utrechtse Provinciale voetbalbond, zomede deputaties van de verenigingen van Kampong en DOS, die UVV complimenteerden met haar nieuwe terrein.
Scheidsrechter Makkink die de fluit als vanouds hanteerde, had leiding en floot te ca. kwart na 2 de volgende elftallen in het veld.
HVV: doel Macneill, achter: van Leyden,Feith, midden: Tonny Kessler, Meindt, Launspach, voor: Noorduyn, B.Kessler, Dé Kessler, Spillenaar Bilgen, Kuntze
UVV: Doel: Vernooy. Achter: Koot, Munnik, midden: Drift, Bol en “Boy.”, voor: de Bie, van Dillen, Buitenweg, Vos en te Winkel.

HVV trapt af , het Utrechtse kwintet neemt direct de bal over en stormt op het Haagse doel af. Feith en van Leyden worden onmiddellijk aan het werk gezet en men kan merken, dat zij er nog niet inzitten, de verdediging is nog niet sluitend. De Utrechtse voorhoede is nogal geagiteerd, trouwens het gehele team, waardoor niet met voldoende overleg wordt gespeeld. Als de bal enige ogenblikken voor het Haagse doel is geweest, gaat het HVV kwintet aan het werk en de UVV verdediging krijgt het zwaar te verantwoorden.
Het samenspel der geelzwarte Hagenaars is keurig terwijl achter de voorhoede een half backlinie staat welke prachtig voedt en uitnemend verdedigt. Deze linie is dan ook inderdaad de ruggegraat van het elftal. Prachtig hield zij de voorhoede der tegenpartij in bedwang, telkens en telkens stelde zij het Haagse vijftal in staat tot den aanval over te gaan. En zo’n linie ontbreekt bij UVV, de half backs zijn zwak, plaatsen onvoldoende. Als Noorduijn een maal gelegenheid heeft goed voor te zetten, vangt D. Kessler, die een uitstekende midvoor is, met veel doorzettingsvermogen, den bal op, legt het leer even stil en met een goed geplaatst schot neemt hij de leiding, 1-0 voor HVV.
De Hagenaars blijven over het algemeen in de meerderheid, doch daar de achterhoede wel eens wat ver opdringt, blijven de uitvallen van UVV toch uiterst gevaarlijk. Langzamerhand doet het Utrechtse kwintet zich weder gelden, de Haagse verdediging wordt teruggedrongen en de roodwitten zitten goed op den bal, doch nu zijn de beide baks ingespeeld en vooral Buitenweg schijnt ontzag te hebben. Waarschijnlijk is dit een gevolg van de botsing met een der HVV spelers, even buiten het strafschopgebied, waarvoor echter scheidsrechter Makkink een vrijen schop had toegekend.
Wel worden enkele verdienstelijke schoen gelost, doch tot doelpunten komt het niet en rust treedt in met 1-0 voor HVV.
In de pauze wordt op het officiële gedeelte van de tribune het UVV bestuur gecomplimenteerd met de keurige inrichting en wordt de erewijn rondgediend. Als het spel hervat wordt, pakt HVV flink aan de bal, is dan ook meestentijds op de Utrechtse helft en meermalen verkeert het doel in een benarde positie. De Hagenaars maken behoorlijk van hun lichaamskracht gebruik en in de halfbacklinie is het alleen “Boy, die daartegen flink bestand is. Heel gauw slagen de Hagenaars er niet in te doelpunten, eerst na een half uur wordt de score vergroot door B. Kessler, 0-2. De UBVV voorhoede heeft zich in die periode betrekkelijk weinig zich laten gelden, ze was  niet bepaald gevaarlijk. In het laatste kwartier trad zij echter meer op den voorgrond, doch en halfbacks en backs van HVV speelden een superieur spel. Vos zien wij een prachtig schot doen vanaf de wing, doch de bal kaatst tegen de bovenlat weder het veld in, terwijl ook enkele malen er naast wordt geschoten. Plots ziet Buitenweg kans er tussenuit te trekken, wij menen dat hij in buitenspel positie bevond, doch de scheidsrechter, die het beter dan wij in het veld kan beoordelen, bleek van een andere opinie te zijn en op het laatste ogenblik, terwijl velen reeds het veld verlieten, scoort UVV tegen, 2-1. Het enthousiasme is groot, heel groot. Spoedig daarop is het tijd en heeft HVV een kleine overwinning behaald.
UVV kan met dit resultaat tevreden zijn, het is lang geen slechte prestatie, vele eerste klasse teams zullen van dit Haagse elftal met grootere cijfers verliezen. Wij vonden het HVV spel meer af, het schot bij de voorhoede was minder dan dat van UVV, doch over het algemeen speelden de Hagenaars met meer routine, kalmer, beter overlegd. “Vernooy” verdedigde zijn doel keurig, beide doelpunten waren niet te verhinderen. Munnik is een verdienstelijke achterspeler, doch Koot is een zwak punt. Hij scheen geblesseerd te zijn en dit is ongetwijfeld een excuus voor zijn missen, maar een eerste klasse achterspeler moet veel beter trapvast zijn. In de halfbacklinie was Bol onvoldoende als spil, Pinto wordt terdege gemist. Het is misschien wel zaak voor Bol een andere speler te nemen, want hij schijnt ook met zijn knie te sukkelen. De voorhoede moet met grooter zelfvertrouwen spelen. Vos verliest te snel zijn moed en dat werkt op de andere spelers niet goed. Buitenweg moet meer inlopen en niet bang zijn. Van Dillen is een harde werker, zeer produktief in het veld. Wij zijn ervan overtuigd dat dit midden trio beter kan dan gisteren.
Het HVV elftal als geheel prachtig, wij hebben geen enkele zwakke plaats kunnen ontdekken. Alleen het schot kan beter wezen, terwijl het samenspel nog meer af kan zijn. Het is anders een elftal met veel routine. De halfbacklinie en de beide backs  speelden meermalen bewonderenswaardig. Het was een wedstrijd met pracht momenten, waarvan ongetwijfeld de talrijke voetballiefhebbers hebben genoten.

Ingang, tribune en kantine

Glorietijd
U.V.V. speelde tot en met het seizoen 1928-1929 in de hoogste landelijke klasse. Het hoogtepunt was ongetwijfeld het afdelingskampioenschap in 1917. En vervolgens de strijd om het landskampioenschap. Go Ahead werd landskampioen en U.V.V. werd tweede.
 De eindstand van de competitie om het landskampioenschap.

Go Ahead

6

5

1

0

11

15 – 7

U.V.V.

6

3

1

2

7

12 – 5

Willem II

6

2

1

3

5

11 – 12

Be Quick

6

0

1

0

1

8 – 22

Het elftal, dat speelde om het landskampioenschap.

Belangrijke spelers in het elftal waren Jan Vos (voorste rij, knielend 3e van rechts) en Wout Buitenweg (voorste rij met bal).
Jan Vos speelde 15 keer in het Nederlands XI-tal en maakte 10 doelpunten. Wout Buitenweg speelde 11 keer voor Nederland en scoorde 14x.
Jan Vos is met de nationale ploeg naar de Olympische Spelen in Stockholm (1912) geweest. Hij scoorde tegen Finland 5 doelpunten. Zijn prestatie werd geëvenaard door Leen Vente (1934), John Bosman (1987) en Marco van Basten (1990).
In 1929 degradeerde U.V.V. naar de 2e klasse. En in 1930 zelfs naar de 3e klasse. Het seizoen 1933-1934 eindigde met een kampioenschap en promotie naar de 2e klasse. U.V.V. bleef in de 2e klasse tot en met seizoen 1955-1956

Zomersporten
Zoals bij veel voetbalclubs werden bij U.V.V. ook de zomersporten cricket en atletiek beoefend.
De Cricketafdeling werd opgericht in 1919 en hield op te bestaan in 1951.
Zie voor meer cricket hier

Atletiek werd beoefend vanaf de oprichting.

Ieder jaar nam de club deel aan de landelijke competitie met andere voetbalclubs als Sparta, HFC, Blauw-Wit, H.B.S.
Ook namen U.V.V.’ers  deel aan de nationale kampioenschappen.

Zeer succesvol was Harry Broos, die vijf maal Nederlands kampioen werd op de 100 meter hardlopen. In 1923 werd hij eerste in 10,6 sec. Na afloop van zijn studie natuurkunde aan de universiteit verhuisde hij naar Eindhoven en ging bij PSV voetballen en atletiek beoefenen. Hij was zeer succesvol met in totaal 12 nationale titels (100m, 200m, 400m en verspringen) en een bronzen medaille bij de OS 1924 in Parijs (4x 100m, estafette). De voetbalclubs waren veelal lid van de N.A.U. (Nederlandse Atletiek Unie). Geleidelijk aan bleek, dat voetbal en atletiek geen goede combinatie was en verdween ook bij U.V.V. de atletiekafdeling.

 

 

De heren G. Rhöner, W. Schutz en J. v. Schevikhoven aan de slag op de 100 meter.                     

Zie voor meer atletiek hier

Groepsfoto 1941
Links voor in clubtenu: Harry Bos sr, de latere ere-voorzitter

De tribune van de Lage weide werd afgebroken en later weer opgebouwd aan de Inundatiekade.
Dit karwei werd herhaald bij de verhuizing naar de Hogeweide.