1964-1965
na 17 jaar eindelijk kampioen
promotie van de 2e klasse B naar de 1e klasse.

Staand boven; trainer Karel ter Horst, Hans van Rooijen, Rob Zomer, Ron Verkuil, Peter van Santen, Cees Overeem en Rudy Pieters.
Gehurkt onder; Kees  Korver, Cees Verrips, Jan Citteur (die Theo Dupont met zijn gebroken kuitbeen verving), André ten Hoeve,  Reinier Friedrichs en grensrechter Cees Adelaar.

NB
Dit artikel heeft een sterk persoonlijk karakter. Ondergetekende maakte vanaf de 7e wedstrijd namelijk deel uit van het elftal dat kampioen werd in het seizoen 1964/65. Ik heb geprobeerd het zo sober mogelijk te houden, maar het artikel is toch nog wel voorzien van een “Van Santen sopje.”

Alle uitslagen van de competitie seizoen 64/65

   

13-9-1964

UVV – BVC

2-2

 

24-1-1965

Velsen – UVV

2-2

20-9-1964

TYBB – UVV

3-3

 

31-1-1965

DEM –  UVV

0-4

27-9-1964

UVV – DEM

1-0

 

7-2-1965

UVV-Celeritudo

1-0

5-10-1964

Quick – UVV

2-3

 

14-2-1965

Quick-UVV

2-3

12-10-1964

Z.meeuwen – UVV

3-1

 

21-2-1965

UVV-TYBB

3-2

19-10-1964

Velsen-UVV

1-1

 

28-2-1965

UVV-Zand.meeuwen

1-0

1-11-1964

UVV – Kennemers

5-1

 

21-3-1965

UVV-KHFC

1-1

8-11-1964

Ultrajectum – UVV

1-4

 

28-3-1965

HBC-UVV

2-2

15-11-1964

KHFC – UVV

1-2

 

4-4-1965

UVV-Ultrajectum

2-0

22-11-1964

HBC – UVV

0-2

 

11-4-1965

Kennemers-UVV

3-1

20-12-1964

BVC – UVV

2-5

 

25-4-1965

Celeritudo-UVV

3-3

Kampioen op 4 april 1965 met de doelcijfers 48 voor en 30 tegen in 22 wedstrijden.

 

 De aanloop naar de competitie
Voor de aanvang van de competitie werden de gebruikelijke toernooien en oefenwedstrijden gespeeld. Op 16 augustus werd gestart met het Zilveren Mol-toernooi in Gorinchem  waar in de finale Leerdam Sport met 3-0 werd verslagen met 2 doelpunten van junior Hans de Heus. Noodgedwongen moest het 2e elftal deelnemen aan het Marmeren Zuil toernooi wat geen succes opleverde.
Op 23 augustus de oefenwedstrijd  tegen IJsselmeervogels 1-1 met de nieuwe aanwinst oud-Dosser Wil Brouwer.
Op 30 augustus de deelname aan het NFC toernooi en door winst 2-0 op de Zwarte Schapen in de finale tegen JOS . Het werd 1-1 en de gebruikelijke strafschoppen werden door JOS beter genomen.

Het team dat het NFC toernooi net niet won.
Staand v.a. links; Ruud Engel, Rob Zomer, Wim Bakker, Jan Citteur, Theo Dupont, Ron Verkuil, Cees Korver, Hans v. Rooijen en grensrechter Cees Adelaar.
Gehurkt v.a.links; Hans de Heus, Anton Lansing, Cees Verrips, Arie Hagen, Wil Steigerwald en Jan Lansing.

De laatste oefenwedstrijd op 6-9 tegen Velo werd met veel doelpunten gewonnen door ons met 9-2  met de topscoorders Arie Hagen 5 doelpunten en Hans de Heus 3 doelpunten.

De competitie

De eerste competitiewedstrijd was een onprettig duel tegen BVC dat in een gelijkspel 2-2 eindigde met 2 goals van Hans de Heus. Minder prettig was het voor Arie Hagen die uit het veld werd gestuurd. Bij een handgemeen met keeper Piet Keizer, later UVV’er, zag de scheidsrechter de eerste klap van Keizer over het hoofd, maar de revanche van Arie werd met rood beloond.

   UVV-aanval die de 2-2 opleverde.

Ook de 2e competitiewedstrijd leverde een gelijkspel 3-3 op tegen TYBB met 2  doelpunten van Hans de Heus en een blunderende Rob Zomer. De volgende thuiswedstrijd tegen DEM moesten de supporters lang wachten op een doelpunt van Hans de Heus in de laatste minuut.
Tegen lijstvoerder Quick wilde wij ons ongeslagen record vanaf december verleden jaar uiteraard handhaven. Quick werd met 3-2 verslagen met wederom een goal van Hans de Heus. Door het volledig falen van onze keeper Rob Zomer werd er met 3-1 verloren in de uitwedstrijd bij Zandvoortmeeuwen. In de 6 e wedstrijd zorgde Ron Verkuil voor de gelijkmaker 1-1 tegen Velsen uit in de laatste minuut.
UVV-De Kennemers leverde 2 goudhaantjes op. Arie Hagen scoorde 3 goals en ik, als debutant, 2 goals.
Overigens  debuteerde ik met mijn 17e jaar op 7 december 1958 tegen Emma en verschalkte met een kopbal Ned. XI-tal keeper Lagarde. Ik kwam in die tijd ook uit in het Utrechts Jeugdelftal, waar ik stand-in was voor de bekende Velox- en DWS(FC Amsterdam)-man Frans Geurtsen.  De wedstrijd werd uiteindelijk met 5-1gewonnen tegen het arme De Kennemers.                           Spelmoment uit UVV-De Kennemers.

De stand na 7 wedstrijden, maar nog geen lijstvoerder.

 In de derby tegen Ultrajectum werd met 4-1 makkelijk gewonnen. Door de overwinning van Quick (A) bleven zij koploper. De moeilijke uitwedstrijd bij de KHFC werd in een vrij goede en spannende wedstrijd door ons gewonnen met 2-1 en daardoor kwamen wij vaster in het zadel. Door het gelijke spel van Quick (A) hadden we nog 1 puntje achterstand.
In de 10e wedstrijd tegen HBC uit wonnen we met 2-0 en het gelijke spel van onze concurrent Quick (A) bracht ons op de gedeelde 1e plaats, maar met een beter doelgemiddelde.
Na een lange gedwongen rustperiode van 4 weken kwam de uitwedstrijd tegen BVC, die UVV wist te winnen met mij, Peter van Santen, als topscoorder met 4 doelpunten. Na dit resultaat met een gelijke stand koploper en 1 wedstrijd minder.

BVC UVV: het 5e doelpunt in de maak                                  Rob Zomer en Theo Dupont in actie 

 Na wederom een gedwongen lange rustperiode van 5 weken de uitwedstrijd tegen Velsen 2-2, waar wij een 2-0 achterstand wisten weg te werken en weer bracht de laatste minuut ons redding.
Op een moeilijk bespeelbaar veld volgde de uitwedstrijd tegen DEM in Beverwijk. Ook hier was ik, Peter van Santen, met een hattrick de topscoorder en kwamen wij alleen aan de leiding met ook nog een wedstrijd minder.
De altijd moeilijke wedstrijd tegen Celeritudo werd door ons met 1-0 gewonnen met een goal van Kees Korver in de 5e minuut.
Met slecht weer, wind,hagel en sneeuw, op weg naar Amersfoort voor een belangrijke wedstrijd tegen Quick (A), met KHFC een van onze concurrenten. We wonnen met 2-1 door doelpunten van mij en good-old Ron Verkuil. Er was een lastige klip omzeild.

    Alleen koploper.

De thuiswedstrijd tegen TYBB leverde een overwinning op met 3-2 en een geblesseerde Jan Citteur die naar de rechtsbuitenplaats verdween. Doelpunten van Reinier Friedrichs, de voor Kees Korver ingevallen Wil Steigerwald en ondergetekende.
Onder het toeziend oog van 1500 toeschouwers zegevierden wij met 1-0 van Zandvoortmeeuwen, doelpunt Reinier Friedrichs, en zetten hiermede de opmars naar de titel voort.
Na een gedwongen rust van 2 weken volgde de lastige uitwedstrijd tegen KHFC die gelijk eindigde met 1-1 door een doelpunt van Kees Korver, waarmee wij het meest gebaat waren. Na afloop bleven de UVV’ers als gasten bij de Koninklijken achter voor een gezamenlijk diner.

In deze wedstrijd deed zich nog een leuk voorval voor. Na een scrimmage op het middenveld volgde een opstootje met het  bekende duw- en trekwerk. De toegesnelde scheidsrechter riep; “Wat is hier aan de hand”, waarop Paul Bouwman, broer van de bekende Mies, zei; ”Scheids we hebben het over het weer”. Einde opstootje en weer gewoon door met voetballen.

In de uitwedstrijd tegen HBC moest het gebeuren maar het gelijke spel 2-2 met 2 doelpunten van mij , waren niet voldoende want in de laatste minuut wist KHFC met 1-0 te winnen. Aan het slot werd ik nog onderuit gehaald maar dat leverde geen penalty op. In de wedstrijd werd Theo Dupont op een brancard het veld afgedragen, waar later in het ziekenhuis bleek dat hij zijn kuitbeen had gebroken en zijn enkel uit de kom was geschoten. Het moest toen volgende week maar gebeuren in de thuiswedstrijd tegen Ultrajectum.

Onder de leiding van de toen bekende scheidsrechter Keizer was duidelijk te merken dat we stijf van de zenuwen stonden en pas laat in de wedstrijd door doelpunten van Ron Verkuil en Reinier Friedrichs de overwinning binnenhaalden. Door de verliespartij van KHFC bij De Kennemers waren we na 17 jaar weer eens kampioen en eersteklasser.

Samenvattend: we hadden een prima seizoen met één verloren uitwedstrijd tegen Zandvoortmeeuwen en sinds november 1963 op eigen veld ongeslagen. Later volgde nog een verloren uitwedstrijd tegen de Kennemers en de allerlaatste wedstrijd tegen Celeritudo eindigde in het 7e gelijkspel 3-3.

De eindstand:

Club

Gespeeld

Gewonnen

Gelijk

Verloren

Punten

Voor

Tegen

UVV

22

13

7

2

33

31

30

KHFC

22

12

4

6

28

40

28

Quick

22

11

5

6

27

42

27

BVC

22

9

7

6

25

33

29

Kennemers

22

10

3

9

23

40

44

Velsen

22

7

7

8

21

40

36

Celeritudo

22

6

8

8

20

37

32

 

 

Na het behalen van de competitie ging het elftal op bezoek bij Wethouder van der Vlist.

De spelers vanaf links, Peter van Santen, Rob Zomer, Ruud Engel, Cees Overeem, Hans de Heus, Rudy Pieters en Hans van Rooijen.

Een speciale pagina (blz 13)in het Utrechts Nieuwsblad

Onderstaande pagina in het Utrechs Nieuwsblad van 5 april 1965 over het kampioenschap van UVV zegt veel over de positie van UVV in Utrecht en de betekenis van het 1e-klassserschap.

In een artikel op deze pagina gaat E. Verthoren in op de geschiedenis van UVV.
Ups en downs
“Een voetbalclub die bijna 63 jaar bestaat, heeft, het kan niet anders, veel ups en downs gekend. Dat UVV in dat opzicht ”anders dan anderen” zou zijn, willen wij niet graag beweren. Nochtans zijn wij, puttend uit een eigen herinnering van meer dan 50 jaar, geneigd te zeggen dat UVV bepaald niet verwend is met voor haar bijzondere gunstige beschikkingen van Vrouw Fortuna.

Het begin was voor UVV zeer hoopvol. Opgericht op 10 september 1902, mocht het eerste elftal van de rood-witten reeds met ingang van het seizoen 1905-1906 aantreden in de tweede klasse van de landelijke bond.  Eerlijkheidshalve dient daar echter wel bij gezegd worden dat het aantal clubs in die tijd miniem was en dat er geen vierde klasse bestond. Acht jaar heeft UVV nodig gehad om eerste klassser te worden. Dat heugelijke feit vond plaats op 25 mei 1913 toen nummer laatst van de eerste klasse, het Bredase Velocitas, nu reeds lang ter ziele, op het knusse terrein aan de Willem Barentszstraat met 4-1 werd verslagen. Dat was het blije eind aan een lange weg. Eerst kampioen worden van één van de drie westelijke tweede klas afdelingen. Daarna in een aparte competitie van de drie kampioenen de eerste plaats veroveren. Vervolgens de kampioen van de zuidelijke tweede klasse verslaan. Dit was nodig omdat het zuiden in die tijd nog geen eerste klasse kende. En als klap op de vuurpijl aantreden tegen de onderste uit de eerste klasse.

In 1912 was UVV in laatste instantie gestruikeld tegen HBS, maar een jaar later lukte het dus, al was het ook toen  nog bijna misgelopen. Van de zuidelijke tweede klasse kampioen, de Bredase onderofficieren club ’t Zesde, werd namelijk “uit” verloren Een beslissingswedstrijd in den Bosch moest de zaak weer rechttrekken. Het was in dat gedenkwaardige seizoen dat de schrijver van deze regels op 6 april 1913 als achtjarig jochie glurend langs de brede ruggen van de duizenden volwassen supporters  de eerste echte voetbalwedstrijd kreeg te aanschouwen. Het ging tegen de Delftse studentenvereniging waarin Jan Thomee als de gevreesde kanonnier fungeerde. ’t Kanon bracht UVV met rust op een 0-1 achterstand en wij herinneren ons goed dat tijdens de pauze postduiven werden opgelaten om dit voor Delft zo heugelijke nieuws naar de Prinsenstad over te brengen. Maar na rust waren de bordjes verhangen. Met twee goals, één van de rechtsbuiten Hoogland (dat het met het linkerbeen werd gescoord, was op zich een merkwaardigheid in die tijd, dat de spelers veelal één benig waren en ook niet aan switchen dachten!) en de ander van Jan Vos die met Wout Buitenweg en Bep van Dillen het fameuze binnentrio  van de rood-witten vormde.

ZESTIEN jaar lang heeft UVV in de eerste klasse vertoefd. Het hoogtepunt was het kampioenschap in 1917.De landstitel ging toen echter naar Go-Ahead uit Deventer. UVV was eervol tweede voor Willem II en Be Quick (Groningen).Volgens veler mening ontging UVV het kampioenschap van Nederland omdat de voorhoede wat teveel ontzag had voor de fel op de bal zittende forse, maar faire achterhoede der rood-gelen.

In 1929 degradeerden de geblokten naar de tweede klasse en zoals boven al werd gememoreerd , volgde in 1930 zelf afdaling naar de derde klasse. In 1934 begon de weg naar omhoog. UVV werd toen weer tweede klasser. Driemaal- in 1939,1942 en 1948- deed UVV als kampioen van de tweede klasse een vergeefse poging om het eersteklasserschap re heroveren.

In 1955 na de splitsing tussen het betaalde voetbal en de amateurs kwam er ineens meer ruimte aan de top en werd UVV, als nummer vier van een tweede klasse afdelingvoor het seizoen 1955/56 ingedeeld in de eerste klasse der amateurs. Men had dus hier eigenlijk te maken met een soort massapromotie. En nu heeft UVV het twee jaar geleden verloren gegane eersteklasserschap geheel volgens de normale regels op een wijze die belofte inhoudt voor de toekomst.

UVVers, van harte proficiat.”                                                                                           E. Verthoren.

De schrijver van bovenstaand artikel, journalist van het UN en publicist van veel UVV-artikelen, is de broer van de bekende UVV’er  J.C. Verthoren Deze was vele jaren onze secretaris en penningmeester én de naamgever van het vroegere sportpark.

Drukke receptie sloot de dag af
Voetbalkampioen UVV heeft kunnen ervaren dat de voetbalwereld het kampioenschap ten volle weet te waarderen. Bijzonder druk was het bij de snel geïmproviseerde receptie in de avonduren in het Gebouw van Kunsten en Wetenschappen waar zeer velen bestuur en spelers gelukwensen kwamen aanbieden Voorzitter Harry Bos en zijn mannen werd hier een hulde gebracht die men niet had verwacht. De grote bovenzaal van van K&W was tot de laatste plaats bezet.

Tientallen kwamen speechen en cadeaus brengen. Wethouder van der Vlist opende de rij sprekers namens B&W van Utrecht. Het betaalde voetbal zond voorzitter Kernkamp van DOS, voorzitter van Oostrum van Holland vertegenwoordigde alle Utrechtse amateur tweede, derde en vierde klassers. Voorts zagen wij afgevaardigden van Voorwaarts, Quick (Amersfoort),het Amsterdamse AFC dat evenals DCG zijn vreugde over het behaalde kampioenschap uitte en verheugd liet blijken dat men het waardeerde weer opnieuw in de toekomst tegen UVV te kunnen spelen, nu als eersteklasser. Voorts was er de heer Elsendoorn van Velox.

De afdeling Utrecht werd vertegenwoordigd door de heer van der Kaa, voorts kwamen er vele scheidsrechters, onder wie Henk Gennissen en Joop Martens.

De afdeling honkbal en softbal van UVV werd vertegenwoordigd door het echtpaar Klein. Bijzonder gewaardeerd werd ook de komst van de oude garde namens wie de heren Romijn(die een herinneringsbord aanbood) en oud-notaris Van der Berkhof spraken. Bij hen zagen wij oud-keeeper “Kip” Repelius, Dirk Das (82 jaar), dr. Munnik (73 jaar), Kramer, dr. Ronge, Nijland, Piet Rutgers en vele anderen. Ook doelman Pino kwam ter receptie.

Uiteraard bleven de eigen leden niet achter. Voorzitter Haazer van de UVV jeugdafdeling liet zijn jongens vele fruitmanden voor spelers en leden van de elftalcommissie torsen, waarbij het sportief aandeed dat Theo Dupont, die nog in het St. Anthonius ziekenhuis verblijft, niet werd vergeten. Direct na de wedstrijd is het kampioenselftal naar Theo Dupont in het ziekenhuis geweest.

Aanvoerder Jan Citteur bracht allen namens de spelers dank. Voorzitter Harry had daarna het laatste woord. Hij roemde de opofferingsgezindheid van de UVVers, sprak woorden van dank aan het adres  van de trainer ter Horst, grensrechter Kees Adelaar en tot de jongste eerste elftalspeler Reinier Friedrichs. Ook Ton Verkuil werd speciaal genoemd nu hij van plan is binnenkort zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen.

Aan de eerste elftalspelers schonk hij daarna een couvert dat ter gelegenheid van het kampioenschap was gegraveerd. Het was feest in K&W vele uren achtereen, waardoor het bal na de receptie voor een waardig slot zorgde. En dat mocht ook wel eens voor de geblokten, want het was 17 jaar geleden dat UVV een kampioenschap met zijn eerste elftal haalde.”

Het genoemde couvert heb ik afgestaan aan de Historische commissie voor de vitrinekast,  die ongetwijfeld  nog gaat komen.
Onlangs hoorde ik van Ruud Engel, die het hele seizoen de reservekeeper was, dat hij geen couvert had gekregen bij het behalen van het kampioenschap.

 Uit het clubblad  “UVV-Nieuws”
Op een later tijdstip lieten 5 spelers uit het kampioensjaar, Arie Hagen, Reinier Friedrichs, Hans van Rooijen, Cees Overeem en ondergetekende zich verleiden tot een interview voor de rubriek “Wij stellen u voor” in het clubblad.

“Hans van Rooijen. Een onzer routiniers, die in 1959 lid van UVV (A-jun.) is geworden, na daarvoor enige jaren lid van v.v. Utrecht te zijn geweest. Een speler, die wij altijd weer graag aan het werk zien; een speler ook die “neemt” en” geeft”, hetgeen hem soms wel eens in moeilijkheden brengt! Zonder meer echter een allround-sportman, die naast voetbal ook de basketbal- en honkbalsport beoefent en bij het basketbal tevens als trainer-coach optreedt. Geen wonder ook, als men weet dat Hans dit jaar is afgestudeerd en de bezitter is van de akte M.O. Lichamelijke Oefening. Dit jaar gaat hij ’s-Konings wapenrok dragen, maar of hem dat zal Hans v. Rooijen bevallen……? Hans luistert graag naar oude Jazz-muziek, maar schuwt een bezoek aan “Dikke Dries” ook niet! “

“Arie Hagen werd in 1956 lid van UVV. Naast voetbal beoefent hij ook de honkbalsport, terwijl ook zwemmen een hobby is. Zijn lidmaatschap van de afd. voetbal is enige jaren onderbroken geweest. In 1967  kwam hij terug van v.v. “Gooiland”.. In het dagelijks leven is Arie, die ongehuwd is en bij zijn ouders woont, als isoleerder werkzaam.” 

“Reinier Friedrichs werd eveneens lid van UVV in 1956. Ook hij is ongehuwd en woonachtig ten huize van zijn ouders. Naast voetbal behoren vissen, biljarten, kaarten en tafeltennis tot zijn liefhebberijen. Reinier die het best naar zijn zin heeft bij UVV is in het dagelijkse leven als verwarmingsmonteur werkzaam. In de avonduren studeert hij voor het middenstandsdiploma.”

 “Cees Overeem werd in 1953 lid van UVV. Sedertdien is hij onafgebroken lid van onze vereniging. Hij heeft het bij UVV geweldig naar zijn zin, zodat wij mogen verwachten dat hij nog vele jaren de rood-witte kleuren zal verdedigen. Cees is als instrumentmaker werkzaam bij het RIVM en volgt nog een cursus die hem in staat zal stellen examen te doen aan de Leidse Instrumentmakerschool. Wat UVV betreft zou hij gaarne zien dat de vereniging eenvormige trainingspakken ter beschikking van de spelers van de topteams zou stellen. Een wens die ook anderen hebben geuit. Cees is ongehuwd en woont bij zijn ouders.”

“Peter van Santen is reeds sedert 1 juli 1950 lid van UVV en…..zeer tot zijn genoegen. In 1958, op 17 jarige leeftijd speelde hij reeds in het 1e en 2e elftal. Tot voor enige jaren deed hij ook aan volleybal bij DSO en SOS. Tot zijn liefhebberijen  behoren het luisteren naar moderne jazz en het verzamelen van antiek, zoals tin en oud-Hollandse tegels. Wensen m.b.t. UVV? Een goed trainingsveld van de juiste afmetingen en goede trainingsballen! Peter is als administrateur werkzaam bij de n.v. Wienese Ladders te Utrecht. Dit jaar behaalde hij het MBA diploma en volgt daarna de studie voor SPD. 

Nog een persoonlijke noot.
Onze trainer Karel ter Horst is in diverse periodes 10 jaar lang UVV trainer geweest en erg gewild in de vereniging, ondanks zijn ontslag in het seizoen 1957/58 door onenigheid met de TC. Hij heeft mij in het seizoen 1964/65 de volle 100% vertrouwen  gegeven en dat werd door mij terugbetaald met 200%, gezien mijn 15 doelpunten in 15 wedstrijden.

Tot slot een anekdote: Karel was zeer gecharmeerd van de toenmalige trainer van Anderlecht, Pierre Sinibaldi en diverse spelers mochten met Karel mee naar Brussel. Ik zag veel overeenkomsten, zoals de jute zak waar de ballen inzaten voor de training. Op een gegeven ogenblik was mijn tijd voorbij en werd ik niet meer gevraagd. Dus zelf maar een kaart gekocht. Wim Haazer vond het zielig dat ik na de wedstrijd weer alleen naar huis moest rijden en kroop hij bij mij in de auto. Dat had hij beter niet kunnen doen, want nauwelijks waren we op weg of ik knalde tegen de auto van Karel op. Karel kon wel verder, maar ik niet. En Wim weer terug  in de auto van Karel. Ik denk dat weinig mensen dit verhaal nog kennen.

Oktober 2016, Peter van Santen.