Henri Albert Bos

25-7-1912 / 23-7-1984

Harry Bos 

een voetbalbestuurder pur-sang.

De c.v. van Harry Bos

Lid (v.a. 1921)
Commissaris (1938-1939; 1950-1953)
Vice-voorzitter (1954-1955)
Voorzitter (1956-1968)
Erelid (1958)
Erevoorzitter (1968)
Voorzitter U.V.V.-voetbal (1972-1974)

Eremedaille in goud verbonden aan de orde van Oranje Nassau (29maart 1984}

KNVB
Scheidsrechterrapporteur (1951-1962)
Districtsbestuur (West1), voorzitter (1954-1983)
Strafcommissie West1 (1969-1976)
Gouden speld (1971)
Scheidsrechterscommissie West1 (1975)
Bondsridder KNVB/KNVB afd.Utrecht (1976)

UVV nieuws 6 januari 1921 nr. 8      

nb Bij toeval ontdekte ik dat zijn oudere broer Anno, geboren in 1903, lid is geworden in augustus 1920.

Harry zou later in een interview verklaren, dat hij niet kon voetballen. Maar met zijn kop maakte hij de meeste doelpunten en sprong hij hoger dan wie ook.

 Op 12 mei 1929 in een junioren team. Harry zittend 2e van links.

Mededeling in het UVV nieuws van december 1938
Van ons nieuwe bestuurslid.
Ons nieuwe bestuurslid, Harry Bos, verzocht de redactie enige regels in ons cluborgaan te mogen benutten voor zijn maidenspeech.
Natuurlijk zijn wij bereid onderstaand epistel op te nemen. Het is, naar wij menen, niet nodig een conterfeitsel van onze nieuwe functionaris in ons clubblad op te nemen, daar Harry een algemene bekendheid in onze UVV kring geniet. Wij zijn ervan overtuigd, dat hij zijn plaats in het bestuur ten volle waard zal zijn en feliciteren hem vanaf deze plaats met zijn verkiezing.             
De Redactie
“Daar op de agenda van de laatst gehouden Buitengewone Algemene Vergadering geen rondvraag voorkwam, en ik, als gloednieuw bestuurslid, niet van deze agenda wilde afwijken, zou ik gaarne langs deze weg het volgende naar voren willen brengen.
In de eerste plaats getuig ik mijn dank aan het bestuur voor de spontane wijze, waarop ik achter de groene tafel ontvangen werd, terwijl ik onmiddellijk daarna mijn oprechte erkentelijkheid uit tegenover de leden, voor het in mij gestelde vertrouwen, waarbij ik in het bijzonder aan mijn voorstellers en diegenen, die op een voor mij zo prettige wijze mijn kandidatuur hebben verdedigd.
Tenslotte spreek ik hierbij de wens uit, dat ondanks het feit, dat het bestuur het misschien liever anders had gezien, de samenwerking tussen de overige bestuursleden en mij van die aard zal zijn, dat het belang van UVV hiermede ten volle is gediend”.  H.A. Bos

Ook in zijn seniorentijd trapte Harry een aardig partijtje voetbal. Met wie en welk elftal is niet bekend. Ook hier weer enkele spelers met een “verkeerd” shirt. 

Het gouden feest van U.V.V. (1952)
Het 50 jarig bestaan was het eerste grote spektakel, dat Harry als commissie-lid meemaakte. Dit feest o.l.v. voorzitter de Mik werd gehouden in het Tivoli. Burgemeester Jhr.Mr. de Ranitz vertegenwoordigde met wethouder Winkel het Utrechtse gemeentebestuur. De heer Beets van de K.N.H.B. liet zich ontvallen dat het in de gemeente Utrecht moeilijk is iets te ondernemen. Dit werd direct door de burgemeester tegengesproken.
De receptie had alle kenmerken van een perfecte verlopen voorstelling. Uiteraard werd het feest afgesloten met een bal. Het dansorkest “De vrolijke vagebonden” zorgde voor de muziek.
Ook nu, net als in het verre verleden werd door UVV leden een cabaret programma van een zeer behoorlijk peil werd opgevoerd.
Als 11-jarige jongen herinner ik mij als de dag van gisteren het optreden van Wim Haazer en Wim  van Petegem met een UVV-versie van het lied van Lou Bandy uit 1937 “Mijn tante Veronica.”

Refrein van het lied:
Mijn tante Veronica
Die speelt harmonica
Zij weet niets van muziek
Mens, ik lach me een kriek
Maar ze speelt magnifiek.

In de jaren vijftig zette Harry zich ook in om de KNVB-sportkampen tot een succes te maken. Samen met Jan van Haaren, Cor v.d. Berkhof en Cies Bouwens had hij een goed  team leiders. Harry zit midden links in wit overhemd.  Als vaste prik werd door Harry de bagage van de voetballertjes met zijn eigen vervoer afgeleverd op de kampen.

 Harry Bos (staande, 1e links) wordt met zijn team (4e elftal) in het seizoen 1942-1943 kampioen van de de reserve 1e klasse K.N.V.B. afd. Utrecht. Het elftal bestond verder uit de volgende spelers: Dick Bolleurs, Anton Migo, Meine Kleinsma (staande 4e van links), Henk de Mik, Jan Nieuweboer, Hans Böhme, Bertus de Vrije. Jan Loos, Gerard Onderstal en Kees Gravendaal.

Advertentie in het UVV nieuws van 1959.

Het 60-jarig jubileum (1962).
Een grote gebeurtenis als voorzitter was het 60-jarig bestaan van de vereniging. Hij gaf gaarne gevolg aan het verzoek een bijdrage te leveren voor het jubileum nummer van ons UVV-nieuws. Het wordt een verhaal over heldenverering in zijn jeugdtijd.

Het voltallige bestuur tijdens de receptie
v.l.n.r. Wim Haazer, Meine Klijnsma, Gerrie Moorselaar,  Herman Kaspers, Cees van Straalen, Harry Bos, Jo Verthoren, Wim Hiele, Gerrit Overeem en Cok van Wiggen.

“Kip” Repelius biedt het bestuur op de receptie een vlag met wimpel aan.
v.l.n.r.: Jan Hofman, Gerrie Moorselaar, Cees v. Straalen, Wim Haazer, Meine Klijnsma, Harry Bos, Herman Kaspers, Jo Verthoren en Gerrit Overeem.

Voorwoord  in het jubileumnummer van het UVV-Nieuws (1962).
“Tijdens het 50 jarig bestaan bedreven wij in hoofdzaak voetbal.  Onze cricket afdeling was enige jaren daarvoor ter ziele gegaan.
In korte tijd werden de nieuwe afdelingen zoals honkbal, basketbal en volleybal gesticht. In 1954 deed het betaalde voetbal zijn intrede in ons land en nam UVV het principiële besluit amateur te blijven. In datzelfde jaar wisten we ons te plaatsen en werden we amateur 1e klasser.

In het seizoen 1956/1957 sloten wij ons aan bij de “illegale” voetbalpool in Alkmaar. Dat heeft ons geen windeieren gelegd want in 1957 werd op een van aangeschafte obligaties een ton uitgeloot.
We waren ineens de rijkste vereniging van het land.
Door de slechte ligging van ons terrein liep de publieke belangstelling bij onze thuiswedstrijden tot vrijwel nihil terug.

Een wens voor de toekomst: een nieuwe tribune en een behoorlijk clubgebouw voor het opleven van ons verenigingsleven.”

In het UVV-nieuws van 11 april 1966 staat een advertentie van DOS waar Harry op reageert.

Nieuw clubgebouw
Op 6 october 1969 heeft wethouder mr. Looten ons nieuwe prachtige clubgebouw officieel in gebruik genomen. 
Ere-voorzitter Harry Bos, net ontslagen uit het ziekenhuis, ontving een foto van de eerste steenlegging. Hij was één der grootste animators van dit ”bolwerk”.Enkele bekende UVV-ers; Mevr. v. Straalen, Wies Bos, Wouter Baars, Ben v.d.Meulen, Ko Lazet, Jan Zwesereijn, Henk Konings en Herman Kaspers.

Afscheid (februari 1968).
Secretaris Herman Kaspers schreef in het clubblad:
“Daar zijn gewijzigde privé-omstandigheden hem niet meer toestaan zijn taak als voorzitter van het algemeen verenigingsbestuur en als voorzitter van de afd. voetbal op de bij hem gebruikelijke gedegen wijze te vervullen, heeft Harry dezer dagen gemeend te moeten besluiten zijn functies in de vereniging ter beschikking te stellen.
Ondanks het feit dat Harry zijn voornemen hiertoe reeds enkele malen had kenbaar gemaakt, viel het praktisch iedereen moeilijk dit besluit te accepteren. Immers, als er door buitenstaanders over U.V.V. gesproken werd, was dat in de trant van :”de club van Harry Bos…”.
Sedert 1956 stond hij aan het roer van de vereniging, na reeds jarenlang als 2e voorzitter Henk de Mik te hebben geassisteerd. De erfenis (aan problemen dan) die hij meekreeg was niet gering. Er moest, in verband met de invoering van het “betaalde voetbal” en onze wens hier buiten te blijven, een ombouw worden bewerkstelligd van pur-sang voetbalclub naar algemene sportvereniging. Er was een verhuizing van de Inundatiekade naar de Hoge Weide, met een renteloos voorschot van fl 15.000,00 van de gemeente voor het overbrengen van de tribune. Er was een U.V.V.-pool, als onderdeel van de Alcmaria-pool, hetgeen een reusachtige organisatie vereiste. Er zijn plannen voor de bouw van een clubhuis in een vergevorderd stadium. Er waren problemen met afdelingen, teams, spelers, commissies, enfin….teveel om op te noemen.
Onze vereniging is, door zijn enorme inzet bij de aanpak  van dit alles en voor de wijze, waarop hij in al die jaren als representant van de vereniging van U.V.V is opgetreden, aan Harry Bos veel verschuldigd.
Op deze plaats wil ik dan ook jou, Harry, dank brengen voor het geweldige werk dat je voor de vereniging hebt verzet. Ook je vrouw, Wies, die je gedurende al die jaren grotendeels met U.V.V. heeft moeten delen, wil ik graag in deze dank betrekken.
Ik meen de gevoelens van een zeer groot aantal mensen te vertolken, wanneer ik eindig met het vermelden van de hoop, dat zowel jij als je vrouw ons nog jarenlang jullie vriendschap in en buiten U.V.V. zullen schenken.”                             

De gouden Speld in 1971

Harry Bos ontvangt de gouden speld uit handen van de Heer Jaspers van de KNVB.

Een interview door Henk van Veenendaal over het 70 jarig bestaan van U.V.V.

Uit het Utrechts Nieuwsblad van 12 september 1977
Op 12 september 1977 werd U.V.V. 75 jaar en een bondsridder rijker.
UVV heeft dit weekeinde (red. 10-09-77) een waardige en bruisende afsluiting beleefd van zijn jubileumfestijn. Hoogtepunt daarbij was dat erevoorzitter Harry Bos sr, die de afgelopen maanden druk in de weer is geweest als praeses van de jubileumcommissie, tot bondsridder van de KNVB werd benoemd. De hoge onderscheiding werd hem zaterdag tijdens UVV’s receptie verleend door KNVB voorzitter Wim Meuleman, die in gezelschap van Mr. Kernkamp persoonlijk naar het sportpark Verthoren was gekomen om UVV te complimenteren.

Bos bescheiden: Ik vind het wel leuk, ja. Ik was al in het bezit van de gouden speld van de KNVB, maar ja, dit is nog mooier natuurlijk. Ik vind het ook erg fijn voor UVV. Ik beschouw het namelijk evenzeer als een onderscheiding voor de club waarvoor je je altijd hebt ingespannen.
Bos is de tweede man uit UVV-kring die tot bondsridder is benoemd, ook de inmiddels overleden Jo Verthoren kreeg een aantal jaren terug deze onderscheiding.
Tijdens de “oudejaarsavond” die de jubilerende vorige week vrijdag vierde, werd door het bestuur ook een aantal leden onderscheiden. Tot erelid werden benoemd Flip Bertram die jarenlang in tal van functies werkzaam is geweest voor de vereniging alsmede de huidige jeugdvoorzitter Wim Haazer.
UVV kreeg er bovendien vijf leden van verdienste bij: Mevrouw v. Vulpen, speelster en bestuurslid van de softbalafdeling en de heren J. de Heus (clubbladredacteur), F. de Krijger (wedstrijdsecretaris) en C. v. Wiggen (bestuurslid afdeling voetbal. De onderscheiding werd postuum toegekend aan Boeb v.d. Wurff, oud speler en TC lid die enkele maanden terug overleed.

Op de drukbezochte receptie zaterdagmiddag drukte behalve sportwethouder Pot ook burgemeester Vonhoff het UVV bestuur de hand. Onder de talrijke prominente receptie-gangers bevonden zich voort: KNVB afdelingsvoorzitter Kamphorst, Afdelingssecretaris van de Pol, UBG bestuurslid Pieterse en de voorzitter van de honk- en softbalbond Guus v.d. Heiden.

Uiteraard werd de 75-jarige club rijkelijk van cadeau’s voorzien: de gemeente Utrecht had voor de 4 afdelingen van die UVV rijk is, een speelbal meegebracht en de KNVB kwam met een zilveren schaal plus borrelglazen aandragen.

UVV sloot het feestprogramma af met een door zo’n 1300 mensen bezochte avond in de Jaarbeurs en een dag later een diner in restaurant Fletiomare met liefst 132 deelnemers.
Bos tenslotte: “Ik geloof dat we als jubileumcommissie kunnen terugzien op een geslaagde viering. “Kijk, je kunt organiseren wat je wilt, er gaat altijd wel iets fout, maar zover ik weet, is dat zelfs niet gebeurd.”

IN MEMORIAM HARRY BOS DOOR CIES BOUWENS.
“Vaarwel vrienden en bekenden, het ga jullie goed.”
Met deze woorden heeft onze ere-voorzitter , Harry Bos, voorgoed afscheid van ons genomen.
Harry heeft zijn lichaam ter beschikking gesteld van de medische wetenschap.
Dit besluit past geheel in het –voor andere mensen inzettend- karakter van Harry.
Op vrijdag 10 augustus a.s. (red. 1984) zal om 20.00 uur ter zijne nagedachtenis een bijeenkomst worden gehouden in ons paviljoen, op ons sportpark J.C. Verthoren, Hoge Weide. Na afloop bestaat aldaar de mogelijkheid de familie te condoleren.
Het is nog maar kort geleden dat wij het hoogtepunt mochten meemaken, waarbij Harry uit handen van onze Burgemeester de Eremedaille in goud verbonden aan de orde van Oranje Nassau mocht ontvangen. Deze onderscheiding werd hem terecht verleend voor zijn vele verdiensten.
Reeds eerder waren wij getuige dat hij werd benoemd tot Bondsridder van de K.N.V.B., een van de hoogste onderscheidingen van de grootste sportbond in Nederland. Het is haast onmogelijk om alle verdiensten en onderscheidingen te memoreren.
Wij willen ons daarom verder beperken tot het Ere-voorzitterschap van de Algemene Sportvereniging U.V.V. Harry was haast 60 jaar lid van U.V.V. (red.1921-1984). Ruim 20 jaar is hij voorzitter geweest, een record op zichzelf. Hij was betrokken bij tal van ontwikkelingen binnen de Algemene Sportvereniging.
Wij noemen er een aantal:
– De verhuizingen van Lage Weide naar Inundatiekade en later naar de Hoge Weide.
– De oprichting van onze honkbal- en softbalafdeling.
– De totstandkoming van het UVV-paviljoen
– De oprichting van de veteranenafdeling.

Tot de laatste momenten van zijn leven voelde hij zich direct betrokken bij het wel en wee van  zijn U.V.V. Terecht werd hij daarom benoemd tot Ere-voorzitter van onze vereniging. Wij zullen hem erg missen.
Onze gedachten gaan vooral uit naar zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen. 
Wies, Harry, Riet, Jacobine en Anno, veel sterkte toegewenst.
Harry, hartelijk dank voor alles wat je voor de Algemene sportvereniging U.V.V.  hebt gedaan,
Je was één der grootste, zo niet de grootste U.V.V.-er allertijden.

Piet van den Nieuwenhuizen van de NCHP* schrijft een in memoriam 
Harry Bos:“Vaarwel vrienden en bekenden, het ga jullie goed.”
Met deze woorden heeft Harry Bos voor altijd afscheid genomen. Gevoelens van verdriet en machteloosheid waren op het NCHP-bureau duidelijk merkbaar, toen het bericht van zijn overlijden op 23 juli j.l. (red. 1984)-twee dagen vóór zijn 72ste verjaardag-bereikte. Over dat afscheid heen reikte Harry ons als het ware de hand, alsof hij wilde zeggen : ga in verbondenheid, zonder mij, verder.
Zie hier Harry ten voeten uit. Zichzelf wegcijferend, wanneer dat, naar hij meende, noodzakelijk was; zijn standpunt geduldig doch zeer duidelijk verkondigend zonder persé gelijk te willen hebben; zijn omvangrijke ervaring in dienst stellend van al degenen met wie hij samenwerkte.
Boven alles: hoffelijk, charmant, tactisch en onderhoudend.
Harry Bos is vier jaar op de afdeling Werving & Communicatie van de NCHP werkzaam geweest. Wie ooit deze op en top werkgever-van-weleer zou hebben voorspeld, dat hij, Harry, zich nog eens voor de belangen van een werknemersorganisatie zou inzetten, had ongetwijfeld kunnen rekenen op een minzaam, doch uiterst duidelijk blijk van ongeloof ten deze. En toch gebeurde dat.
Na een achttal energieke jaren bij zijn KWF, het Koningin Wilhelmina Fonds, kwam hij na zijn pensionering aldaar via zijn vriend Leen Sonneveld in contact met de NCHP. Harry voelde zich te jong voor de gepensioneerdenstatus. Hij ging zich inzetten, aanvankelijk vanuit Houten, voor ledenwerving ten behoeve van de NCHP. Talrijke afdelingen heeft hij geformeerd. Vele potentiële leden heeft hij bewogen tot het zetten van een handtekening onder een aanmeldingsformulier. En je zag het  ’s morgens aan hem, wanneer hij de avond daarvoor weer op pad naar Terneuzen, Assen, Alkmaar of Maastricht was geweest: zijn optreden had succes gehad. In zijn rapportage van het voorgevallene wist hij de quintessens ijselijk lang verdoezelen; hij voerde de spanning op en dan kwam het, heel nuchter naar voren;”zijn winst” van het gesprek van de vorige avond.

Harry Bos: wie in het bezit was van een zoon, die in een pupillenelftal voetbalde, kon reeds donderdag bij Harry te weten komen of de wedstrijden voor de komende zaterdag wel of niet zouden doorgaan in verband met de weeromstandigheden. In een van de tien gevallen bleek hij gelijk te hebben. Geen wonder ook: Harry leefde voor voetbal, voor de KNVB, voor zijn “U.V.V.”, waarvan hij zestig jaar lid was. (red. 1921-1984). Hij presideerde de afdeling Utrecht, was bestuurder van het district West I, van de scheidsrechterscommissie en van de strafcommissie.
Sinds kort was hij, en dat wisten maar weinigen, drager van de eremedaille in goud verbonden aan de Orde van Oranje Nassau . Van deze veelzijdige, markante en beminnelijke persoonlijkheid nam de NCHP in formele zin vorig jaar mei afscheid. “Ik wil niet hebben, dat een ander zegt dat ik zo langzamerhand maar eens aan opstappen moet gaan denken”, voerde hij als argumentatie van zijn verzoek tot beëindiging van de samenwerking aan.
Zijn ziekbed, voorafgaande aan zijn overlijden, was betrekkelijk kort, maar uiterst drastisch.
“Groet ze allemaal en laat ze weten dat ik ze niet vergeten ben”, zei hij, enigszins moeilijk sprekend door zijn slopende ziekte, toen ik hem voor het laatst, begin juli, mocht bezoeken.
Wat zou je “als afronding” van deze herdenkingskolom in dit blad moeten zeggen? Bij mij blijft slechts één woord domineren, dat-dacht ik- volkomen in dit afscheid van Harry past en dat welke toevoegingen dan ook overbodig maakt. Dit woord, vier letters, met uitroepteken: Dank!
* NCHP=vakorganisatie Nederlandse Centrale voor Hoger Personeel

Peter van Santen, april 2018.